FLATUS

FLATUS

seu obsceni ventris crepitus in Microcosmo, Macrocosmi ventos referunt, ut Andr. Laurent. ait Anatom. l. 1. c. 2. Uti enim fulguta referunt excandescentium oculi coruscantes; tonittu, ructus, et intestinorum murmura, quae Graeci βορβορυγὰς et βορβοριγμοὺς appellant; pluviam, humores e cerebro in nares, laryngem, pulmones, destillante; rotem, lacrimae; ita ventos cruditatum exhalationes, autiumqueve sibili ac tinnitus; terrae motum palpitatio cordis, membrorumqueve convulsio. Ad ventos autem etiam Flatus praedicti, ut et ad tonitrua, referri possunt: quos iudicio stolidarum nationum, prae aliis, quae modo memoravimus, in Deorum numerum referri meruisse, indigitat Plin. l. 2. c. 7. Gentes vero quaedam animalia, etiam aliqua et obscena pro Diishabent, ac multa dictu magis pudenda, per foetidos cibos et alia similia iurantes. Sed expressius Clemens Romanus Recognit. l. 5. ubi de Aegyptorum Diisagens: Crepitus, inquit, ventris pro Numinbus babendos esse docuêre. Item Minuc. Felix Octavio, Iidem Aegyptii cum plerisque vobiscum non magis Isidem, quam ceparum acrimonias, metuunt nec Serapidem magis, quâm strepitus per pudenda corporis expressos, extremiscunt. Hieronym. insuper in Esaiam l. 13. c. 46. p. 151. Taceam de formidoloso, et horribili cepe, et crepitu ventris inflati, que Pelusiacae

religio est: ut alios omittam. Et nota ridicula haec superstitio ex verbis Catonis apud Festum Proscribere Comitia. De Aegyptiis tamen mavult credere Voss. istos Flatus huiusmodi non Deos proprie putasse, sed (quia tota fere eorum Theologia symbolica fuit) pro signis potius habuisse potentiae divinae. Nempe, quia et servandi et si retineantur, perdendi hominis habent potestatem. Unde et Graecus Poeta Nicarchus, Regibus ipsis par habere Imperium, nugatur Antholog. l. 2. Quae tetricus aliquis, non tam similis, quam simia Caronis, indigna chartis dixerit: Sed enim faciunt Minucio, et aliis veterum Theologorum intelligendis. Ac quanto perspectior nobis fiet Gentilium pietas, tanto sane gratiores erimus summo Deo, qui nos e tenebris istis eduxit, mentesqueve nostras illustravit, verbi et Spiritus sui face. Vide Gerh. Ioh. Voss. de Orig. et prog. Theologiae Gentil. l. 3. c. 5. infra etiam aliquid in voce Strepitu: uti de proprio reguli serpentis, quod est fiatu adurere, infra itid. in voce Regulus.